Είναι πασίδηλο ότι η πανδημία δεν επηρέασε μόνο τις ζωές κ την υγεία των συνανθρώπων μας απανταχού της γης, αλλά επηρέασε ουσιαστικά τόσο την κοινωνική τους ζωή όσο κ την επιχειρηματική τους δραστηριότητα. Στα πλαίσια αυτά, πολλές επιχειρήσεις έμειναν αδρανείς είτε de facto είτε de jure, στα πλαίσια δηλαδή κρατικής εντολής για την προστασία της δημόσιας υγείας.
Η ελληνική πολιτεία για να αντιστρέψει αυτή την άβολη κατάσταση, προέβη στη θέσπιση μιας σειράς μέτρων, μερικά εκ των οποίων φαίνεται ότι θα ασκήσουν σημαντική επιρροή στην ανάκαμψη των επιχειρήσεων που έχουν πληγεί.
Για παράδειγμα, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 48 του Ν. 4790/2021 προβλέπεται η δυνατότητα παράτασης των εν ισχύ μισθώσεων τουριστικών καταλυμάτων (κύριων ξενοδοχειακών καταλυμάτων κ ενοικιαζόμενων επιπλωμένων δωματίων) κατά 2 έτη (!!!) από την ημερομηνία λήξης αυτών, κατόπιν μονομερούς δήλωσης του μισθωτή (!!!) εφόσον κατά την ημερομηνία υποβολής της δήλωσης δεν υφίστανται ληξιπρόθεσμες οφειλές από μισθώματα (δεν συνυπολογίζονται ληξιπρόθεσμες οφειλές του δημοσίου). Η προθεσμία υποβολής της δήλωσης λέει την 30/09/2021. Η αναπροσαρμογή δε του μισθώματος για κάθε έτος παράτασης και μέχρι τη λήξη αυτής θα ισούται με το εβδομήντα πέντε τοις εκατό (75%) του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή. Η αναπροσαρμογή δεν μπορεί να ξεπεράσει το τέσσερα τοις εκατό (4%). Σε περίπτωση αρνητικού πληθωρισμού, η ελάχιστη αναπροσαρμογή θα ανέρχεται σε ένα τοις εκατό (1%). Τα ανωτέρω ισχύουν υπό την προϋπόθεση ότι στη σύμβαση μισθώσεως δεν υπάρχει πρόβλεψη για τον τρόπο διαμόρφωσης του μισθώματος σε περίπτωση παράτασης της συμβατικής διάρκειάς της για οποιονδήποτε λόγο.
Του Δημήτρη Πιπεράκη
Δικηγόρου – Διαχειριστή του δικηγορικού γραφείου “Πιπεράκης Δημήτρης & Συνεργάτες Δικηγόροι” μέλους της Aegean Consulting Group
